Güne başlarken aldığım iki ölüm haberiyle sarsıldım. Yazımı yazarken hala etkisindeyim. Tüm canlılar için ölüm kaçınılmaz sondur.

Ömrün sayılı günleri boşa tüketilmemelidir. Beden yok olup gider geriye sadece yapıp ettiklerimiz kalır.

Ölüme bakış; dinlere ve kültürlere göre farklılıklar gösterir. Bu din alimlerinin işidir. Ben ölmeden önceki yaşama değinmek istiyorum.

Yunus Emre “Dünya bir handır, gelen konar göçer.” demiştir. Bu büyük halk ozanımız konup göçmüş ama on üçüncü yüzyıldan günümüze ölümsüz şiirler bırakmıştır.

Aşık Veysel’in “Ben giderim adım kalır, dostlar beni hatırlasın.” dizelerini bilmeyen yoktur.

Ölüm var, son kaçınılmazdır. Yaşam boşa harcanmayacak kadar kıymetlidir. Ölümünüzden sonra ne istersiniz?

Bu soruya cevabım; unutulmamak isterimdir.

Beni tanıyanların yaşamı sona erdiğinde ben unutulurum. Neler yaparsam unutulmam?

Şu an kaleme aldığım yazı benden sonra da var olmaya devam edecektir. O halde bende unutulmayacağım.

Yaşam devam ederken insan insanın zamanını çok çalar. Nasıl mı?

Bir arkadaşınızla çay içmek için sözleşirsiniz tek gündeminiz dedikodu ise alın size boşa harcanan zaman.

Bir kültürel etkinliğe katıldınız diyelim düzensizlik, yetkin olmayanların sahnede olması çalınan zaman demektir.

Bir film açtığınızda ya da sinemaya gittiğinizde, kalitesiz film izlemek zaman kaybıdır.

Spor salonunda spor hocasının size rehberlik etmemesi yine zamanınızın ve gücünüzün boşa harcanmasıdır.

Devlet dairesinde çalışanları gereksiz meşgul etmek hem çalışanın hem de başka insanların zamanın çalınmasıdır.

Ben zamanı ele aldım ama boşa giden emek, para gibi konularda vardır.

Yaşam üreterek, emeği büyüterek değerlendirilmelidir. Kendimizi geliştirdiğimizde üretmek kaçınılmazdır.

Herkes gezerken okuyarak, araştırarak yazarak, çizerek, izleyerek zamanınızı geçiriyorsanız elbette bunun bir karşılığı olacaktır.

Ömür boşa harcanmayacak kadar kıymetlidir. Nicelik değil nitelikle değerlenir.